ساختار نحوی و سمانتیکی منطق ربط

منطق ربط شاخه ای از منطق جدید است که ارتباط میان مقدم و تالی (و یا میان مقدمات و نتیجه) را بیان می کند. در نظام استنتاج طبیعیِ منطق ربط، از ترکیب دو روش «برهانک» و «شماره فرض» استفاده می شود. در این پایان نامه با معرفی این روش ترکیبی، اعتبار و عدم اعتبار مثالهای متنوعی از استدلال های ربطی و غیر ربطی را نشان داده ایم. روتلی و مایر برای منطق ربط، سمانتیکی مشابه سمانتیک کریپکی طراحی کردند که در سال 1992 پریست و سیلوان (روتلی) آن سمانتیک را ساده تر ساختند. در این پایان نامه به شرح سمانتیک پریست و سیلوان پرداخته ایم؛ این سمانتیک دو ویژگی برجسته دارد: نخست اینکه ساختارهای این سمانتیک تنها یک جهان نرمال دارند (سمانتیک کاهشی)؛ دوم اینکه این سمانتیک به جای رابطه ( ? ) از رابطه ( = ) استفاده می کند (سمانتیک ساده شده). سمانتیک پریست و سیلوان با اینکه بسیار ساده شده است همچنان پیچیدگی های فراوانی دارد که پاره ای از این پیچیدگی ها را در قالب مثال های گوناگون نشان داده ایم. در پایان دو ادات مهم تلفیق و تفریق را به روش اصل موضوعی و استنتاج طبیعی معرفی کرده ، اعتبار چند استدلال مربوط به این دو ادات را در سمانتیک پریست و سیلوان نشان داده ایم.